KAHRAMANMARAŞ merkezli depremde eşini ve kızını enkaz altında kaybeden ve engelli oğlu Ahmet Barış Keskin (27) ile birlikte 115 saat sonra kurtarılan Abdullah Keskin (61), şunları söyledi: ‘Eşimi ve kızımı en son gördüğümde depremden 10 dakika önceydi. Eşim ve kızım birbirlerine sarılırken öldüler. Artık mezarlarında yan yana uyuyorlar” dedi.
Kahramanmaraş merkezli depremlerden en çok etkilenen bölgelerden biri olan Gaziantep’in İslahiye ilçesinde yaşayan Abdullah Keskin ve ailesi, 5 katlı Çamlık Apartmanı’nın 2’nci katında yüzyılın felaketine yakalandı. Saat 04.17’de meydana gelen depremin ilk anlarında apartman çöktü ve Keskin ailesi enkaz altında kaldı. Diğer kızları Hayriye Hatice ise şehir dışında bir üniversitede okuyordu. Abdullah Keskin ve engelli oğlu Ahmet Barış deprem nedeniyle aynı odada mahsur kalınca, enkaz altında birlikte yaşam mücadelesi verdiler. Diğer odada bulunan eşi Rabia ve kızı Fatma ise hayatını kaybetti. Anne-kızın cansız bedenlerine ulaşan gruplar, Abdullah Keskin ile oğlu Ahmet Barış’ı 115 saat sonra sağ olarak kurtardı. Depremin yıldönümüne birkaç gün kala eşi ve kızının mezarlarını sık sık ziyaret eden Keskin, yaşadıklarını anlattı.
‘EŞİMİ VE KIZIMIN ORUÇ KALDIĞINI SON GÖRDÜM’
Keskin, depremden 10 dakika önce eşi Rabia ve kızı Fatma’nın o gün oruç tutmak için sahura kalktığını ve onları son kez gördüğünü söyledi. Kendisi ve engelli oğlu Ahmet Barış’ın iki kanepe arasında sıkışıp kalmasına rağmen eşi ve kızının üzerlerine duvar düşmesi sonucu hayatını kaybettiğini söyleyen Keskin, “Depremde enkaz altında kaldık.” Eşim ve kızım bir odada, ben ve engelli oğlum ise başka bir odadaydık. Maalesef eşim ve kızım üzerlerine yıkılan duvarın altında kalarak hayatını kaybetti. Eşim ve kızımın enkazdan çıkarılıp hastaneye kaldırıldığında hayatını kaybettiğini öğrendim. 11 Şubat günü bizi enkazdan çıkarıp hastaneye götürdüler. 13 Şubat’ta enkaz altından ölü olarak çıktıklarını öğrendim. Eşimi ve kızımı en son depremden 10 dakika önce gördüm. Eşim ve kızım birbirlerine sarılırken öldüler. Artık mezarlarında yan yana uyuyorlar. Oğlum Barış’la birlikte 115 saat enkaz altında kaldık. “1,5 metre genişliğinde, 60 santimetre yüksekliğinde bir alanda kalmayı başardık” dedi.
‘GÜL SUYU İÇTİK, HER ZAMAN UMUT VERDİM’
Keskin, 115 saatte yaklaşık 1,5 litre gül suyu aldık. Oğlum ve ben o gül suyunu içtik. Havanın soğuk olması nedeniyle pek susamadık ama saatler geçiyor ve ölümü bekliyorduk. Enkazın altından çıkma umudumuz yoktu. Engelli oğlum sürekli benden üzerine düşen betonu kaldırmamı istiyordu. Her zaman bizi kurtaracaklarını umuyordum oğlum. Termal kamera son gün geldi. Isıtmalı cihaz. Gruplar uzun süre çalıştı. Bir delik açtılar ve içeri ışık girdi. ‘Burada kimse var mı?’ diye sorulduğunda ıslık çaldık. “Sonra betonu kesip bizi dışarı çıkardılar” dedi.
‘YAŞAYACAK TEK KIZIM KALDI’
Keskin, depremde eşini ve kızını kaybettikten sonra 10 ay birlikte hayatta kaldığı engelli oğlu Ahmet Barış Keskin’in de başka bir hastalıktan hayatını kaybettiğini söyledi. Oturduğumuz apartman 7 kat ve 28 daireden oluşuyordu. İkinci katta yaşıyorduk. Apartmanda 60 kişi hayatını kaybetti. Deprem anında aynı odada uyuyan eşim Rabia ve kızım Fatma’yı dakikalar içinde kaybettik. Doğrudan üzerlerine düşen duvarların altında öldüler. Depremden 10 ay sonra engelli oğlum Barış’ı başka bir hastalıktan kaybettim. “Hayatımda Hayriye Hatice Keskin adında bir kızım kaldı” dedi.
